Cryogenia

Crygoenia was awarded 3rd place in Sony World Photography Awards 2023, professional, category ‘still life” , exhibited in Somerset House, London UK. The series was published in an annual book,

Cryogenia

I started working with Astrida Neimanis concept of hydrofeminism and “becoming body of water”. In addition to the rapid melting of Arctic glaciers, Neimanis also cites studies showing elevated levels of toxins in Inuit mother’s milk. It gets there from the pollution in rivers, oceans and precipitation as well as from the poisoned seafood they ingest.

I am interested not in the flux, but in the moment of freezing and Cryogenian. Cryogenian was a time of drastic biosphere changes. After the previous Boring Billion years of stability, at the beginning of Cryogenian, the severe Sturtian glaciation began, freezing the entire Earth in a planetary state known as a Snowball Earth.

The objects I photograph are tiny treasures chosen by my daughter and frozen into ice shapes. In glass cubes. Is it done in order to survive the catastrophe? What will become of us? Of our love? Of all our treasures? Of tones of rubbish floating in the water? I do not know, I know only that is the question worth asking.

Stając się ciałem lodowym

Zaczęłam pracować z koncepcją Astridy Neimanis dotyczącą hydrofeminizmu i “stawania się ciałem wody”. Oprócz szybkiego topnienia arktycznych lodowców, Neimanis przytacza również badania wskazujące na podwyższony poziom toksyn w mleku matek Eskimosek. Dostaje się ono tam z zanieczyszczeń w rzekach, oceanach i opadach atmosferycznych, a także z zatrutych ryb i produktów morskich, które spożywają.

Interesuje mnie nie flux, ale moment zamrożenia i Kriogenu. Kriogen był czasem drastycznych zmian biosfery. Na początku kriogenu rozpoczęło się ostre zlodowacenia z których dwa miały prawdopodobnie zasięg globalny – występowanie lodowców stwierdzono na wszystkich kontynentach, także tych, które znajdowały się wówczas na równiku.

Obiekty, które fotografuję to skarby wybrane przez moją córkę i zamrożone w lodowych bryłkach. W gresie szklanym. Czy robi to, aby przetrwać katastrofę? Co się z nami stanie? Ze wszystkimi naszymi skarbami? Z naszą miłością? Z tonami śmieci pływających w wodzie? Nie wiem, wiem tylko, że warto zadać to pytanie.

Contact: jagoda.malanin@gmail.com